δευτερα βραδυ,λιγο πιο αργα απ'οτι συνηθως

μαρινα αλιμου
εχω ξεμεινει στο δρομο
με ενα μπουκαλι ουισκι
μια κιθαρα στη πλατη
και κατι ποιηματα του μπουκοφσκι
στην αριστερη τσεπη
πηγαινω προς τη παραλια
θελω να δω θαλασσα
να περπατησω στην αμμο
να ξεφυγω απο το τσιμεντο
που με πλακωνει
πεταω τη κιθαρα στο πλαι
και καθομαι χαμω
πινω μια γουλια
και χαλαρωνω
ο ηχος του κυματος
δινει το ρυθμο
πιανω τη κιθαρα και ακολουθω
δανεικη και ξεχαρβαλωμενη
θυμιζει λιγο απο τη ζωη μου
πινω και παιζω
δημιουργω περιεργες μελωδιες
και ψιθυριζω ακαταληπτους στιχους
παραταω τη κιθαρα
και γραφω στη χαρτοπετσετα
οσους στιχους θυμαμαι
νομιζω ειναι καιρος
να σταματησω να γραφω
για τη μικρη
μπορει να μ' εχει ξεχασει κιολας
καλυτερα για ολους μας
δε πληγωνεται κανενας ετσι
αμα δε μιλας στον αλλο
δε μπορεις να τον πληγωσεις
σχετικα καλη τακτικη
αλλα με μεγαλο τιμημα
θα ηθελα να την εβλεπα
κι ας γινομουν χειροτερα
τουλαχιστον θα ειχα
δικαιολογια για να πινω περισσοτερο
και τα τραγουδια μου
θα ειχαν μια καποια
ευαισθησια
ξημερωνει...
καιρος να πηγαινω

τελειωσε και το μπουκαλι...

far from me

πανε τωρα εξι μηνες
που εχει φυγει
και δεν την εχω δει
περναω απο το σπιτι της
μερικες φορες
ελπιζωντας να ανοιξει η πορτα
και να βγει

ματαια

κουραστηκα πλεον
με ολους αυτους
γυρω μου
και εκεινη στην αλλη μερια
της γης

θελω να παω να τη βρω
απλα και μονο
για να τη δω
να της πω ενα "γεια"
να πιουμε
ενα ποτο
οπως καναμε εδω
οταν βγαιναμε

οποτε βγαιναμε

ειναι βεβαια λιγο δυσκολο
καπως ομως θα τα μπαλωσω
σε δυο μηνες μαλλον
θα γυρισει

αρκει μεχρι τοτε
να ειμαι ζωντανος
για να της πω
ποσο μου ελειψε
και ποσο την αγαπω

για τη κοπελα με το τσελο
στην αλλη μερια της γης

1.
καθοταν στο μπαλκονι της

γυμνη

περιμενοντας τον να ερθει

τελικα εμεινε σε ενα φιλο του

και εκεινη πεθανε

απο πνευμονια

την επομενη


2.
η μηχανη του καφε χαλασε

και δεν ειχε λεφτα για να τη φτιαξει

ομως δεν αργησε να βρει τη λυση

πηγε στο στριπτιτζαδικο απεναντι

και εφαγε το καλυτερο πρωινο

της ζως του


3.
επινε αργα αργα το ποτο του

ηταν το τελευταιο μπουκαλι

και ηθελε να το απολαυσει

ξαφνικα ακουστηκε το κουδουνι

τρομαξε τοσο απο τον ηχο

που εριξε κατω το μπουκαλι

και εγινε χιλια κομματια

αρχισε να βριζει και ανοιξε τη πορτα

την επιασε απο τα μαλλια

την εσυρε μεχρι το σαλονι

και τη γαμησε πανω στα γυαλια

και οτι αλλο ειχε μεινει

απο εκεινο

το τελευταιο ποτο


4.
τον περιμενε στο σκοταδι

πλησιαζε η ωρα για να γυρισει σπιτι

της ελεγε οτι ηταν στη δουλεια

ενω στη πραγματικοτητα

γαμουσε τη γραμματεα

στη διπλανη βιβλιοθηκη

ηρθε αργα το βραδυ

μα εκεινη ηταν ακομα ξυπνια

το ασημι ελαμψε στο λιγοστο φως

και το αιμα του ποτισε το χαλακι

τον πεταξε καπου μακρυα

μαζι μ' εκεινο το χαλακι

τωρα τρωει τη συνταξη

με το γκομενο της

καπου στο Παρισι

το φως απλωνεται πανω στο δρομο
χλωμο...νεκρο...αψυχο...
οι πουτανες ξεχυνονται στο δρομο για λεφτα
και οι περαστικοι χαζευουν το εμπορευμα
θα ηθελαν παρα πολυ να ηταν και οι γυναικες τους ετσι
αλλα εκεινες εχασαν την ομορφια τους
καπου στο δρομο για εναν ευτυχισμενο γαμο
δυο παιδια και καμποσα χριστουγεννιατικα τραπεζια
γεματα υποκρισια και ψευτικες ευχες
ο παρατηρητης παλι μονος του κυκλοφορει μες στη πολη
και αιχμαλωτιζει τις στιγμες τους
κατι θα σκεφτει να φτιαξει μ' αυτες
ισως το επομενο ταξιδι του
τον επομενο θανατο της ψυχης του
οτι προκυψει
προς το παρων δεν εχει τιποτα να φοβαται
γιατι ενω εκεινος μπορει και τους βλεπει
εκεινοι δε μπορουν.

...οχι οσο κοιτουν ακομα τα βυζια που κρεμονται μπροστα τους
γυμνα και στητα κατω απο το φως της λαμπας

αυτος ο βηχας οσο παει και χειροτερευει
κοντευω να βγαλω και το δευτερο πνευμονι μου
ακομα ομως και μετα απο αυτο
ο βηχας θα ειναι εκει
-ειμαι σιγουρος,ρε πουστη μου-
θα ειναι εκει μεχρι να πεθανω
θα με βλεπει να ζαρωνω σα σταφιδα
να μη μπορω να σηκωσω πλεον το ποτηρι μου
και τοτε με ενα σαρδονιο γελιο
θα ερθει κοντα μου
θα πιασει το ποτηρι
και θα μου βαλει να πιω το τελευταιο ποτο
που θα με οδηγησει πισω απο το μπαρ
για να ξερασω οση ανθρωπια θα μου εχει μεινει μεχρι τοτε...

δε γαμιεται...
βαλε αλλο ενα

ενα χρονο πριν...

δεν ειχα πολυ ωρα που ειχα γυρισει πτωμα απο τη σχολη,
εβαλα κλασσικη μουσικη να παιζει και ενα ποτηρι ουισκι
-παντα βοηθαει να ηρεμισεις-
η ωρα περνουσε κι εγω ακουγα μουσικη και χαλαρωνα
οταν χτυπησε το κινητο για να με επαναφερει στη πραγματικοτητα.
ηταν ο βασιλης.ειχαμε να μιλησουμε πολυ καιρο,σχεδον απο το τελευταιο live που καναμε με τα παιδια.

"εχω να σου προτεινω μια δουλεια"
"τι δουλεια;"
"θα παιξω με κατι παιδια στο ονομα και χρειαζομαστε τραγουδιστη.εισαι μεσα;"
"μπασο εχετε;"
"οχι"
"αρα θα παιξω και μπασο...καλα,τι τραγουδια θα βγαλουμε;"
ηταν ενα περιεργο tracklist με anathema,sentenced,stone sour οπως και κατι αλλα που δε τα θυμαμαι τωρα.
"τη παρασκευη θα παμε για προβα.να τα μαθεις μεχρι τοτε"
εκλεισα και κοιταξα το ημερολογιο.ηταν δευτερα.
-σκατα-
δεν εχω και πολλες δικαιολογιες...

τη τεταρτη αποφασισα να κοιταξω τα κομματια.το μπασο ηταν ευκολο,το να θυμαμαι ομως και τους στιχους ηταν αλλο θεμα.μετα απο καμποσες μπυρες καταφερα τελικα να τα μαθω.
εκεινη τη περιοδο ειχα και τα μαθηματα οδηγησης και τελικα τη παρασκευη δε μπορεσα να παω στη προβα.πηρα το βασιλη και του ειπα πως δε θα 'ρθω σημερα στη προβα.
δεν ειχε μεγαλο προβλημα και κανονισε δευτερη προβα για το σαββατο.

ημουν πιο νωρις στο στουντιο και εκανα λιγη εξασκηση στα κομματια πινοντας μια μπυρα με το γιωργο.μετα απο ωρα χτυπησε η πορτα και πηγα να ανοιξω.
τρελη χαιρετουρα με το βασιλη,αλλωστε ειχαμε να τα πουμε κοντα 2 μηνες...
οταν με αφησε μου γνωρισε και τους αλλους 2.πρωτος ο αγγελος που επαιζε κιθαρα,και μετα...
μετα εκεινη.την ελεγαν Α.
ηταν πιο μικρη απο μενα κατα 3 χρονια
απο τη πρωτη στιγμη που την ειδα τρελαθηκα.αποφασισα τελικα να το κρυψω
-ειμαι πολυ καλος σε αυτο-
και ετσι τη χαιρετησα τυπικα.
αρχισα σιγα σιγα να δειχνω ενδιαφερον κατα τη διαρκεια της προβας μεχρι που οι 2 ωρες περασαν υπερβολικα γρηγορα
παντα αυτο γινετε,οταν περνας ωραια δε θες να τελειωσει και οταν βιαζεσαι ειναι σαν να εχουν κολλησει οι δεικτες του ρολογιου στο ιδιο σημειο.καποιος πρεπει να το εχει στησει ολο αυτο,ειμαι σιγουρος...
φυγαμε ολοι μαζι απο το στουντιο και ενω οι αλλοι 2 μπροστα ειχαν πιασει σοβαρη κουβεντα για το live εγω με την Α. μιλαγαμε για δικα μας πραγματα.
"γραφω ποιηματα σε ενα blog" μου ειχε πει η μικρη.
θελησα να μαθω περισσοτερα γιατι μεχρι τοτε ο κοσμος του blogger μου ηταν αγνωστος.
αραξαμε ολοι μαζι σε ενα σουβλατζιδικο στη πλατεια
τη ρωτησα απο ευγενεια αν ηθελε κατι,
"μια μπυρα" μου ειπε.
εκεινη τη στιγμη το μικρο ανθρωπακι μεσα μου εστησε ενα ξεφρενο παρτυ και πηγα γεματος χαρα να παρω τις μπυρες μας.
επιασε το μπουκαλι και αρχισε να πινει.χωρις να το σκεφτω αρχισα κι εγω
λες και ειχαμε καποιο σιωπηλο διαγωνισμο μεταξυ μας για το ποιος θα πιει πιο γρηγορα τη μπυρα.αφησε το μπουκαλι της οταν δεν αντεχε αλλο,αφησα το μπουκαλι μου οταν τελειωσε η μπυρα.η μικρη ειχε δυνατοτητες...

ο βασιλης με τον αγγελο εφυγαν και εγω εκατσα με τη μικρη που περιμενε το πατερα της να ερθει να τη παρει.καθησαμε στο παγκακι και περιμεναμε καθως την ακουγα να μιλαει.θυμαμαι ακομα μια φραση που της ειχα πει ενω κοιταζα τα αστρα απο πανω μας
-οσα φαινονταν τουλαχιστον-
"κολαση δεν ειναι οι αλλοι,αλλα η απουσια τους"
δε νομιζω να κολλαγε με ολα αυτα που λεγαμε αλλα δεν εκατσα και να το αναλυσω.το κινητο της χτυπησε.το μεταφορικο μεσο ειχε φτασει και τη περιμενε στη γωνια λιγο πιο περα.σηκωθηκαμε και τη φιλησα τυπικα στο μαγουλο λεγοντας της καληνυχτα.
εμεινε ακινητη.χαμογελασα ελαφρα και πλησιασα.τα χειλη μας ακουμπησαν.ανταπεδωσε το φιλι.την ασφιξα πανω μου.με εσφιξε κι αυτη.δε θυμαμαι για ποση ωρα ημασταν ετσι αλλα παλι μου φανηκε πολυ λιγο.
αποτραβηχτηκε
"ισως να κρατησουμε αποστασεις ασφαλειας",ειπε
και ετσι χαιρετησε ο ενας τον αλλο.

στο γυρισμο για το σπιτι το αρωμα της ηταν ακομα πανω στο μπουφαν μου και η γευση των χειλιων της ακομα πανω στα δικα μου.

εκεινο το βραδυ κοιμηθηκα με τα ρουχα...

οσο θα εχουμε μπυρες...

η νυχτα επεσε παλι πανω στους ανθρωπους
και εγω δεν ημουν στη καλυτερη μου κατασταση

μετα απο μερικα καφασια μπυρες και διαφορα αλλα
αποφασισα να αφησω τα νεφρα μου σε ενα στενο
καπου μεσα στη ψευτικη πολη μας

τα σκυλια της γειτονιας μαζευτηκαν κοντα μου
και μολις μυρισαν το φρεσκο κρεας
εστησαν ενα αγριο παρτυ για να το γιορτασουν

εγω παλι εφυγα πεινασμενος για περισσοτερο αλκοολ
με μια και μονο σκεψη στο βρωμικο μυαλο μου

"οσο θα εχουμε μπυρες,θα εχουμε κι ελπιδες"

life is a beautiful woman with cancer

ο καφες εφτανε ισα ισα για ενα τσιγαρο
δεν προσπαθησα καθολου να το καθυστερησω.
ντυθηκα,αφησα τα λεφτα στο κομοδινο
και εξαφανιστηκα απο εκεινη την αθλια τρυπα
που με ειχε κατασπαραξει για τις προηγουμενες 7 ωρες.
η νυχτα ηταν υγρη οπως κι εκεινη πριν απο καμποση ωρα
που ιδρωναμε στο υπογειο δωματιο
καθως το καναμε με παθος
υπο τη μουσικη του πλανοδιου που ενω γρατζουναγε μια κιθαρα
προσπαθουσε συνχρονως να μας παιρνει ματι
απο το μικρο παραθυρακι που εβγαζε στο δρομο.

πηγα να βρω τους αλλους στο μπαρακι να πιουμε τιποτα,
ισως καμια μπυρα
αναλογα παντα με τα κεφια μας.
στο rue de marseille ειχε ησυχια και αραξαμε για λιγο.
αφου τα ηπιαμε στο υπογειο μπαρακι
ξεκινησαμε για κατι με περισσοτερη δραση.
δε λεω,καλο το marseille αλλα η ησυχια δε μου χρειαζοταν
εκεινη τη στιγμη.
εχω πολλα στο κεφαλι μου αυτες τις μερες
και ειναι φορες που δε μπορω να κατσω καπου ησυχα
οπως θα εκανα πιο παλια.

με τα πολλα γυρισαμε εξαρχεια να δουμε τι παιζει
αραξαμε για μερικες μπυρες στο πειρατη
και μετα πηραμε παλι τους δρομους.
τελικα μετα απο πολυ περπατημα
φτασαμε στο fox.
ειχα καιρο να παω και το ειχα ξεχασει
αλλα δε με απογοητευσε.ηταν κεφατο και γεματο rock
για οσο μπορουσες να αντεξεις...

. . .

ηπια τα κερατα μου παλι στο fox...
τα ρεμαλια την ειχαν κανει
αλλα εγω ειπα να κατσω λιγο ακομα.
αφου ηπια αλλη μια μπυρα
σηκωθηκα και εφυγα.
μετρο δεν ειχε οποτε το εκοψα με τα ποδια.
οπως πηγαινα προς θησειο με χτυπησε κεραυνος
καθοταν μονη της με ενα μπουκαλι τεκιλα
-αν θυμαμαι καλα-
και φαινοταν σα να ηθελε καπου να μιλησει.
δε την ηξερα,ουτε εκεινη εμενα
αποφασισα ομως να κατσω μαζι της να τη μαθω
-δεν ειχα και τιποτα καλυτερο να κανω-

την ελεγαν Ελσα.
ειχε κοκκινα μαλλια αλλα δε φαινονταν ψευτικα
σαν εκεινα στις διαφημισεις.
τα ματια της σκοτεινα και μεγαλα
σε μαγνητιζαν με το που τα κοιταζες
και δε σε αφηναν να φυγεις μακρυα.
καθησαμε μαζι στο παγκακι και μιλαγαμε
υπηρχε μια περιεργη οικειοτητα στην ολη φαση
που λιγες φορες μου εχει τυχει με καποιον αγνωστο.

τελειωσαμε το μπουκαλι μετα απο ωρα
και αποφασισαμε να φυγουμε απο εκει.
εγω δεν εχω πλεον τρομερο προβλημα με το αλκοολ
αλλα εκεινη δεν αντεχε και παρα πολυ.
τη συνοδευσα μεχρι το σπιτι της
χωρις απροοπτα στο δρομο.
μου ζητησε να μεινω εκει αποψε.
την εβαλα να κατσει στο καναπε
και πηγα να φτιαξω καφε.
οταν γυρισα την ειχε παρει ο υπνος
τη σηκωσα προσεχτικα και τη ξαπλωσα στο κρεββατι της
τη σκεπασα και πηγα στο σαλονι να τελειωσω το καφε μου.

οταν ξυπνησα ο ηλιος ηταν πολυ ψηλα
σηκωθηκα και ζεστανα το χθεσινοβραδινο καφε.
ωραιο το διαμερισμα της
δεν ηταν τιποτα φανταχτερο,ειχε ομως μια ζεστη ατμοσφαιρα.
απ' οτι μου ειχε πει χθες βραδυ ηταν στην αθηνα εδω και ενα χρονο
για σπουδες στο τμημα κοινωνιολογιας της παντειου.

κοιμοταν ακομα στο δωματιο της
δεν ηθελα ομως να φυγω
για καποιο περιεργο λογο παντα μου αρεσαν οι κοπελες
με τις οποιες ηξερα πως δεν εχω μελλον.
πηγα να δω πως ειναι.
ειχε πεταξει το παπλωμα στο πατωμα
και πηγα να το μαζεψω να τη ξανασκεπασω.
ειχε λιγη ψυχρα εκεινη την ωρα και δεν ηθελα να κρυωσει
την ωρα που τη σκεπαζα με το παπλωμα γυρισε και με κοιταξε
-καλημερα,μου ειπε.
-καλημερα.πως εισαι;
-ημουν και καλυτερα
-δεν αμφιβαλλω.θες να σου φερω τιποτα;
-ξαπλωσε διπλα μου.
ξαπλωσα
με ρωταγε για το πως ηταν χθες και αν εκανε τιποτα περιεργο.
αφου της εδωσα λοιπον μια πληρη αναφορα για ολο το συμβαν
απλωθηκε σιωπη.
χωρις να το περιμενω με αγκαλιασε και με φιλησε.
-εισαι ακομα μεθυσμενη;
-ναι.αλλα το θελω απο την ωρα που σε ειδα.

ξυπνησαμε το απογευμα στο καναπε.
το κρεββατι δε μας αντεξε και πηγαμε
να δοκιμασουμε αλλα επιπλα.
αν και δεν ειχε συνελθει απο το χθεσινο μεθυσι
ειχε μια απιστευτη ζωντανια για ερωτα
που δε μπορω να τη περιγραψω.
ανοιξα μια μπυρα και γυρισα στο καναπε

σκατα,τωρα πρεπει να φτιαξω κι ενα κρεββατι...

μερα με τη μερα πεθαινω
και ξερω πως κανενας
δε θα νοιαστει για το κουφαρι μου αργοτερα.

να πατε να γαμηθειτε παλιομαλακες

τουλαχιστον εκει θα πινω οσο θελω
και θα γελαω με τις γυναικες
που σας κερατωνουν
μπροστα στα ματια σας

και του χρονου...

γυρισα σπιτι κουρασμενος απο τα πολλα
που ειχαν γινει σημερα.
εκατσα στη πολυθρονα μονος μου με ενα ποτο στο χερι
και το ελαχιστο φως να προσπαθει να ξεχωρισει
μεσα στο σκοτεινο δωματιο.
αλλος ενα χρονος περασε
η γη εκανε αλλη μια περιστροφη γυρω απο τον ηλιο
και μεγαλωσα κατα ενα χρονο.
ολοι μεγαλωσαμε κατα ενα χρονο.
στο πικαπ εβαλα να παιζει nick cave,
ειχα ορεξη να τον ακουσω απο χθες
και τωρα βρηκα την ευκαιρια.
αλλος ενας χρονος περασε
και θυμαμαι σχεδον τα παντα απ' αυτον.
τις ατελειωτες μπυρες στη σχολη απο τις 7 το πρωι
μεχρι να μας διωξουν απο το μαγαζι που τα πιναμε,
το πρωτο live με το συκροτημα σε μαγαζι,
το χαμογελο στο προσωπο της οταν ανοιξα τη πορτα,
οι πεντε μηνες που ακολουθησαν γεματοι περιπετεια,
τα δακρυα που ετρεχαν στα μαγουλα της ενα βραδυ.
-μακαρι να μην την ειχα κανει να κλαψει,δεν το αξιζα-
τα δακρυα που δε με ειδε ποτε να χυνω εκεινη τη νυχτα,
το ατελειωτο καλοκαιρι με τα ταξιδια του,
τα παιδια και τα ποταμια μπυρας που καταναλωσαμε,
το ελευθερο camping με ολα τα απροοπτα που μας ετυχαν εκει,
τις καλες και κακες γνωριμιες των ταξιδιων,
την επιστροφη στο στουντιο για το cd που ακομα περιμενουμε το μιξαρισμα
και ολους εκεινους που γνωρισα,αγαπησα,μισησα,τσακωθηκα
και στο τελος ηπιαμε ολοι μαζι μπυρες
και οτι αλλο θολο νερο μπορουσαμε να βρουμε με τα λεφτα μας.
υπαρχουν πολλα γεγονοτα ακομα
αλλα θα μου παρει αλλον ενα χρονο για να τα πω.
το ρολοϊ στο τειχο δειχνει δωδεκα ακριβως.
παει και αυτη η μερα
πανε και αυτα τα γενεθλια.
σηκωθηκα απο τη πολυθρονα και εκλεισα τη μουσικη
εσβησα το φως και ξαπλωσα στο χαλι.
με το σκοταδι να με αγκαλιαζει
και τη σιωπη να χαϊδευει τα αυτια μου,
μονος πλεον τελειωσα το ποτο μου.
και του χρονου...

Οταν με σκεπτομαι νεκρο (για καποιο Bukowski...)

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
σκεπτομαι ξεχαρβαλωμενες κιθαρες
πεταμενες στην ακρη του δρομου

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
σκεπτομαι αδεια μπουκαλια μπυρας
στο πατο της λεκανης

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
σκεπτομαι το αντιο που δε σου ειπα

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
σκεπτομαι λευκες σελιδες
γεματες με μουτζουρες

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
σταματαω να σε αγαπω

Οταν με σκεπτομαι νεκρο
ο δισκος εχει κολλησει στο πικαπ

τα τασακια γιορταζουν ακομα
απο το χθεσινο παρτυ

και καποιος καθαριζει
το αχουρι που αφησα πισω μου

wonderful world

το χαλι μυριζει σταχτη,αλκοολ και sex
η μουσικη σκεπαζει τη μαυριλα του δωματιου
και τις ενοχες της προηγουμενης νυχτας.

"what a wonderful wonderful world"

μπορει να ειναι και αληθεια αυτο
απλα δε μπορω να το δω αυτη τη στιγμη ξεκαθαρα.
συνεχιζω να ειμαι σωριασμενος στο χαλι,
ομως ο δισκος σταματησε να παιζει εδω και ωρα
οι στιχοι ηχουν ακομα στ' αυτια μου
και το γελιο της με ταξιδευει στο παρελθον.

ηθελε να μαθει γιατι ημουν "ετσι"
-προσπαθησε δε λεω-
αλλα αυτη η ευγενεια με σκοτωνει
ειναι φορες που απλα δεν αισθανομαι και τοσο κοινωνικος...
χωρις να το θελει μπαινει στο τρυπακι που μας εχουν βαλει ολους
αυτη η εξαναγκασμενη ευγενεια που απλα μας βγαινει
γιατι ειμαστε ανθρωποι.

ειναι φορες που θελω απλα να τη πιασω και να τη φιλησω
χωρις να της πω τιποτα
χωρις να χρειαστουμε δικαιολογιες αργοτερα
και χωρις ενοχες για αυτο που καναμε.
τωρα ομως εχει τη ζωη της
εχει φτιαξει το δικο της συμπαν
και δε θα ηθελα να ειμαι εγω εκεινος που θα το καταστρεψει...

"things gonna change i heard by that i'm gonna be dead"

αυτη ειναι η αληθεια τελικα...

crossroads...

ξυπνησα παλι με πονοκεφαλο.

μου πηρε λιγη ωρα μεχρι να καταλαβω οτι δεν ειμαι σπιτι μου.
-αληθεια που ειναι το σπιτι μου;-
διπλα μου μες στα σκεπασματα μπλεγμενη μια περιεργη φιγουρα.
ελπιζω μεχρι να σηκωθει να εχω θυμηθει το ονομα της.
πρωτη εγνοια μου το φαρμακο
καπως επρεπε να φτιαξω το κεφαλί μου.
μια μπυρα ειναι οτι πρεπει για τη κατασταση μου.
ο καπνος μισογεματος
-μισογεματος-
αρχισα παλι να γινομαι αισιοδοξος...

10 η ωρα και κατηφοριζα τη Θεμιστοκλεους
το ονομα της μου ηταν ακομα ενα μυστηριο
ημουν ηδη στη τεταρτη μπυρα και ετσι σταματησα να προσπαθω
επρεπε να παω να δωσω μια εργασια και βαριομουν να τρεχω μεχρι το Αιγαλεω
θα επεφτα πανω και σε καμια γνωστη παλι και θα με ζαλιζε
το λεωφορειο ηρθε αμεσως αλλα επρεπε να γινω σα σαρδελα σε κονσερβα για να παω στο ΤΕΙ
αποφασισα τελικα να το κοψω με τα ποδια
πηρα μπυρα και καπνο για το δρομο και ξεκινησα...

. . .

ειχα αραξει στο πανεπιστημιο και τη περιμενα
ημουν παλι νωριτερα απο τη προκαθορισμενη ωρα.
δε με πειραζει ομως γιατι εχω παντα μαζι μου τη φωτογραφικη
και ετσι μπορεσα να απαθανατισω την αγχωμενη πολη,
οση ωρα περιμενα το διαολο με το αγγελικο προσωπο.
δυο μπουκαλια στο πλαι και ατελειωτες γοπες
μου εκαναν παρεα οση ωρα τραβουσα.
ενα μικρο "κλικ κλικ" εδινε ρυθμο στα βηματα των περαστικων
και οι φωτογραφιες εφευγαν η μια μετα την αλλη.
με το που ηρθε θυμηθηκα γιατι μου αρεσε
δεν ειχε καμια σχεση με ολες τις αλλες που κυκλοφορουν
ειχε ενα δικο της ξεχωριστο αερα
και μια δικη της ξεχωριστη ομορφια.
ειχα να τη δω πεντε μηνες ομως τιποτα πανω της δεν ειχε αλλαξει
-σκατα-

μετα απο ατελειωτες και ανουσιες συζητησεις
που απλα τις κανουμε γιατι θελουμε παντα ενα προλογο,
καταληξαμε στο σπιτι της.
η βαλιτσα ανοιγμενη με τα ρουχα μεσα και εξω απο αυτη,
διπλα απο ενα σκονισμενο και ξεφτισμενο βυσσινι καναπε
σαν εκεινο που ειχε η γιαγια μου στο σπιτι της.
μου εβαλε μια μπυρα και εκατσε διπλα μου.
δε προλαβα να βγαλω το καπνο να στριψω και τα μαλλια της με επνιξαν
με εκεινο το υπεροχο αρωμα καρυδας.
με φιλησε και γευτικα τη μαυροδαφνη που ειχε κατεβασει πριν λιγο...

το αλλο πρωι ξυπνησαμε αγκαλια στο καναπε.
εβαλα μουσικη και σηκωθηκα να κανω εναν καφε
εκεινη την ωρα ενας Robert Johnson μου πηγαινε γαντι.
θυμομουν τα κατατοπια απο παλιοτερες επισκεψεις
και ετσι δεν αργησα να βρω το βινυλιο.
η μουσικη του αγκαλιασε το παγωμενο διαμερισμα
και σαν υπνωτισμενος απο τη μαγεια των blues συνεχισα τη δουλεια μου.
αργοτερα ηρθε κι εκεινη να κατσει μαζι μου στο τραπεζι.
μετα απο εναν αθλιο καφε
με το απαραιτητο τσιγαρο να συνοδευει
γυρισαμε χωρις λογια στο καναπε.
δεν ηταν αναγκη να πουμε και κατι.
τα ματια εκαναν πλεον ολη τη δουλεια για μας,
ξαπλωσαμε και αδιαφορησαμε για το κοσμο που ετρεχε απ' εξω.
ειχαμε ο ενας τον αλλο και αυτο μας εφτανε...

βγαινω εξω και η βροχη με κανει χαλια απο το πρωτο βημα
-σκατα-
συνεχισα γιατι δεν ειχα ορεξη να μπω παλι μεσα.
μεχρι τη γωνια του δρομου το νερο ειχε φτασει μεχρι τα κοκαλα μου
τα μαλλια επεφταν στα ματια μου
και δεν εβλεπα πολυ καλα που πηγαινα.
η βροχη ολο και δυναμωνε
και εγω σιχτιριζα την ατυχια μου.
μπηκα στο μαγαζι μεσα στο νερο και τη λασπη
πηρα τις μπυρες και εφυγα.
αλλη μια μεγαλη νυχτα με περιμενει...

ακομα ενα ποτηρακι...

καθομουν και τη κοιταζα για ωρα
δε μιλαγε,
απλα μου εριχνε δηλητηριο με τα ματια της.
σηκωθηκα και εφυγα γιατι βαρεθηκα.
-μαλακια μου-
ηθελε να μιλησει σε καποιον.
ηταν τοσο μονη και εγω απλα εφυγα.
γιατι βαρεθηκα τη σιωπη της...

την ειδα παλι το επομενο βραδυ.
μονη της στη μπαρα και κοιταζε...
κοιταζε και μοιραζε μισος στο κοσμο γυρω της
τη πλησιασα
εκατσα και την ακουσα.
η ζωη μου μπροστα της ηταν παραδεισος
-δε της το ειπα αυτο-
απλα συνεχισα να την ακουω...

ειμασταν για λιγο καιρο μαζι
μεχρι το τελος.
δε περιμενα κατι τετοιο...
δεν ηθελα να τελειωσει ετσι.
-οχι μ' αυτο το τροπο τουλαχιστον-
εψαχνε τροπο να γλιτωσει απ' ολα.
απ' οτι της ειχε συμβει.
τελικα ξεφυγε...

μια μερα γυρισε τρομοκρατημενη στο σπιτι
και αρχισε να φωναζει
εκανα οτι μπορουσα για να την ηρεμισω
ματαια
την ξεχεσα απο τα νευρα μου
και την αφησα στη κουζινα μονη
μετα απο λιγο ηρθε στο σαλονι
με ενα μαχαιρι στα χερια
και εκει μπροστα στα ματια μου
απλωσε τα εντερα της στο πατωμα
παντου κοκκινο
παντου πονος
παντου εκεινη...

δεν εκανα το κοπο να μαζεψω τα αιματα
τη πηρα στην αγκαλια μου
και εφερα κοντα το μπουκαλι.
με το ενα χερι την ειχα αγκαλια
με το αλλο γεμιζα ακομα ενα ποτηρακι...

Ασπρομαυρη πολη,
Κρατιεμαι ζωντανος οσο μπορω.
Δε με επνιξες ακομα.
Τα καταφερνεις ομως πολυ καλα.

Κοιτα με τωρα πως χανομαι...

θανατος

το τασακι γεματο.
αδεια μπουκαλια παντου
το σκοταδι καλυπτει τα παντα.

ησυχια.
καπου μακρυα ενας πυροβολισμος.
και το τηλεφωνημα:
εδω Ευαγγελισμος
-θανατος-

βροχη

η βροχη πεφτει και παλι στη πολη
προσπαθωντας να ξεπλυνει τις αμαρτιες της.
-ματαια-

η καθαρση αργει ακομα γι' αυτα τα καθαρματα...

και να τωρα που εισαι ακομα ζωντανη

μετα απο 5 μαχαιριες.

μαλλον επρεπε να αγορασω εκεινη τη καραμπινα

- δε γαμιεται; -

το ψυγειο εχει ακομα πολλες μπυρες...

ενα περιπου τελειωμενο ποιημα

Καθομουν σε μια γωνια
σε ενα αδειο,υπογειο μπαρ
και σε περιμενα.
Ειχα πιει ηδη δυο μπυρες
οταν μπηκες εσυ.
Ηρθες με χαρα να μου δειξεις το καινουριο σου ποιημα
-παντα μου αρεσαν τα ποιηματα σου-
ασχετα αν δε στο ειχα πει ποτε.
Μου αρεσε αυτη η εποχη.
επινα εγω τις μπυρες μου
εσυ το κρασι σου
και μου διαβαζες τα ποιηματα σου.

Ξεραμε πως ο Θεος ειχε πεθανει-μας το 'χαν πει-
και δε μας ενοιαζε τιποτα.
Ζουσαμε για να ειμαστε ερωτευμενοι.
μεχρι που ολα αυτα τελειωσαν.
Δε σε ξαναειδα στο αδειο,υπογειο μπαρ
κι ας περιμενα με τα αδεια μπουκαλια στο τραπεζι για ωρες
κι ας περασαν οι μερες
οι μηνες
τα χρονια
περιμενα
αλλα δεν ηρθες ποτε ξανα.
Μετα απο καιρο εμαθα πως ειχες παρει μια βεσπα
και ταξιδευες στην ευρωπη.
Χαρηκα.
εκανες επιτελους το ονειρο σου.
αυτο ησουν παντα
και γι' αυτο σ' αγαπησα.
μια ταξιδιαρα ψυχη...

Η πολη

Αλλη μια μερα στην ασπρομαυρη πολη,
οπου η γλιτσα σκεπαζει τους δρομους
και η μυρωδια των γυναικων που θελουν να κανουν σεξ ειναι αφορητη.

Οι τσεπες της καμπαρντινας μου,γεματες χαρτια.
Πρεπει να προλαβω τον εκδοτη.
Ο μαλακας θα κλεισει σε μιση ωρα.
Προλαβαινω να πιω μια μπυρα στο δρομο...

Μου αρεσει αυτη η πολη.
Εχει οση μπυρα μπορεις να πιεις.
-Κυριως μπυρα-
Και οσες γυναικες αντεχει η τσεπη σου.
-για οσο εχεις τσεπες-

Μου αρεσει αυτη η πολη.
Οι γωνιες του δρομου μαυρες,
και μια αθλιοτητα γαμαει τη ζωη στη πολη.
Αλλα ωραια αθλιοτητα.
Σαν τη γυναικα που κοιμηθηκε χτες μαζι μου...

Μου αρεσει η αθλιοτητα
-με κανει να αισθανομαι ζωντανο-

Μου αρεσει αυτη η πολη.

Σκατα...

ξανθιες μπουκλες και μπλε ματια

Ειναι φορες που δε ξερω που παω,
Που χανω το δρομο μου μεσα στις ξανθιες σου μπουκλες.
Κοιταζω μες τα ματια σου τη γαλαζια αβυσσο να με καλει,
Αυτη τη φορα θα αφεθω στη μουσικη σου.

Οι νοτες μπλεκονται γυρω μας,
Το χαμογελο σου φωτιζει το χωρο.
Η μουσικη μας αγκαλιαζει και μας φερνει πιο κοντα,
Ο χρονος σταματα.
Το μονο που υπαρχει πια στο κοσμο εισαι εσυ.

...για τη Βερονικα

...

...search the truth inside your heart
find the meanings behind the sun
follow the steps beyond the moon
and return back now it's almost noon...

i'll love you

There'll be one day

you'll meet your maker
and then you'll find
that you are alone

And all the friends
you thought you had
are not so
much friends in the end

But don't worry
i'll always be with you
But don't worry
i'll always love you

...

The thin ice...

Σβησμενα τσιγαρα στο τασακι.Αδεια μπουκαλια στο πατωμα.Αυτα τα θoλα νερα φταινε για ολα.ξεχναω.ξεχναω πως την ελεγαν...
Ηταν σα νεραϊδα.Την ειδα μια νυχτα του χειμωνα για πρωτη φορα.Ακουσα χτυπους στη πορτα,πηγα ν' ανοιξω.
Εκεινη με τα ολοϊσια μαλλια της ριγμενα στους ωμους μου χαμογελασε.Κατι εσπασε μεσα μου.Ο παγος ηταν...
Το βλεμμα της με ζεστανε.Μου χαμογελασε αμηχανα...
Πεντε μηνες περασαν και δεν ειχε φυγει απο το σπιτι.Μια μερα βρηκα ενα σημειωμα."Φευγω".Εφυγε...
Ο παγος επεστρεψε στη θεση του...

Για μια θολη φωτογραφια

το πικαπ παιζει τo αγαπημενο σου τραγουδι.τουλαχιστον ετσι νομιζω...
Δε μου δωθηκε ποτε η ευκαιρια να σε γνωρισω καλυτερα.9 χρονια και αυτα χωρις να εχω τη πληρη συναισθηση των πραξεων μου.Τι μπορει να θυμαται ενα παιδι 9 χρονων απο τη μητερα του;Ποια ηταν η τελευταια φορα που την ειδα;Τι σκεφτοταν;Τι να σκεφτοταν...Κανενας δε θα μου απαντησει ποτε...Τοσα χρονια περασαν και δεν ξερω καν το γιατι...Γιατι;Παντα υπαρχει ενα "γιατι"...
Πως θα ηταν η ζωη μου αν ησουν εδω;Καλυτερη η χειροτερη;Μονο οταν χασεις κατι αρχιζεις να το εκτιμας...Πλεον εισαι μια θολη φωτογραφια στο αλμπουμ...Προσπαθω οσο περνανε τα χρονια να μη σε ξεχασω.Ειλικρινα προσπαθω...συγγνωμη αν δε τα καταφερα καλα μεχρι τωρα...Σου υποσχομαι οτι θα βρεθουμε ξανα.Οχι συντομα γιατι ξερω οτι δε βιαζεσαι και πως δε θα ηθελες να με δεις τωρα.ΘΑ ΖΗΣΩ και μετα θα ερθω και θα σου πω πως ηταν το ταξιδι...Στο υποσχομαι θα ερθω....

Οι νοτες

Χτυπαω τα πληκτρα χωρις να το καταλαβαινω,λες και τα χερια μου εχουν μαθει τι πρεπει να κανουν,με αποτελεσμα,εγω να εχω ξεχασει τις νοτες.
Κοιταζω τη παρτιτουρα απο συνηθεια και βλεπω τις νοτες.
Τις βλεπω να καθονται ακινητες και αμιλητες.
Καταδικασμενες να με κοιτανε με τα μαυρα ματια τους και να με κατακρινουν.
Καταδικασμενος κι εγω να τις βλεπω οσο παιζω.
Καποτε κατι σημαιναν.Καποτε ειμασταν ερωτευμενοι.
Καποτε...
Τωρα...
Τωρα βλεπω τις νοτες,αλλα δε βλεπω το συναισθημα.

...ενα βημα πιο κοντα στη σχιζοφρενεια.

Στην Α. (ξερει αυτη...)

Μακαρι το μουσικο κουτι να μην ηταν βραχνιασμενο
το βιβλιο με τα ποιηματα να μην ειχε κενες σελιδες
και η καρτα με τα χρονια πολλα να μην επερνε φωτια μολις την επιανες
Ομως δεν εχω παραπονο
Αν δεν ησουν εσυ δε θα μαθαινα ποτε πως φιλαει ενας πανθηρας...

Συντομα...

Μεσα σε ενα ξεχαρβαλωμενο κορμι "ζω" τα τελευταια 2 χρονια.
Το συντηρω και με συντηρει.
Συντομα ομως θα το παρατησω.
Συντομα θα φυγω απο εδω μεσα.
Συντομα θα αρχισω να ΖΩ.

where does the sky end?

Το αρωμα σου

Αποφασισα να απαλλαγω απο το αρωμα σου.Ξυρισα τα γενια μου γιατι ειχαν ποτισει απο το αρωμα σου.Εκοψα τα μαλλια μου γιατι ειχαν ποτισει απο το αρωμα σου.Αλλαξα το δερμα μου γιατι ειχε ποτισει απο το αρωμα σου.Το αρωμα σου ομως ειναι ακομα εδω...

Σκεψεις...

Κλεινω τα ματια και ενα κοκκινο πεπλο απλωνεται στο χωρο.

Ο θεος σου ειναι φτιαγμενος απο τα παραγωγα του πετρελαιου,ο δικος μου απο ονειρα κι ελπιδα.
Δε ξερω γιατι συνεχιζω να σ' ακολουθω,μαλλον γιατι ο δισκος εχει λιωσει πια κατω απο τη βελονα του πικαπ.Η καταπιεση των γραμμων του τετραδιου ειναι αβασταχτη,ωρα να παρω το πινελο μου να βαψω τον ουρανο...

Καλημερα...

Καλημερα μου λες και ξαφνικα τρομαζω.
Ειναι αληθεια πως με καταπιε το αγχος;
Αλλη μια μερα χαμενη.Αλλο ενα ταξιδι χαμενο.
Αλλη μια ζωη πεταμενη στα σκουπιδια.
Καλημερα...