βγαινω εξω και η βροχη με κανει χαλια απο το πρωτο βημα
-σκατα-
συνεχισα γιατι δεν ειχα ορεξη να μπω παλι μεσα.
μεχρι τη γωνια του δρομου το νερο ειχε φτασει μεχρι τα κοκαλα μου
τα μαλλια επεφταν στα ματια μου
και δεν εβλεπα πολυ καλα που πηγαινα.
η βροχη ολο και δυναμωνε
και εγω σιχτιριζα την ατυχια μου.
μπηκα στο μαγαζι μεσα στο νερο και τη λασπη
πηρα τις μπυρες και εφυγα.
αλλη μια μεγαλη νυχτα με περιμενει...

ακομα ενα ποτηρακι...

καθομουν και τη κοιταζα για ωρα
δε μιλαγε,
απλα μου εριχνε δηλητηριο με τα ματια της.
σηκωθηκα και εφυγα γιατι βαρεθηκα.
-μαλακια μου-
ηθελε να μιλησει σε καποιον.
ηταν τοσο μονη και εγω απλα εφυγα.
γιατι βαρεθηκα τη σιωπη της...

την ειδα παλι το επομενο βραδυ.
μονη της στη μπαρα και κοιταζε...
κοιταζε και μοιραζε μισος στο κοσμο γυρω της
τη πλησιασα
εκατσα και την ακουσα.
η ζωη μου μπροστα της ηταν παραδεισος
-δε της το ειπα αυτο-
απλα συνεχισα να την ακουω...

ειμασταν για λιγο καιρο μαζι
μεχρι το τελος.
δε περιμενα κατι τετοιο...
δεν ηθελα να τελειωσει ετσι.
-οχι μ' αυτο το τροπο τουλαχιστον-
εψαχνε τροπο να γλιτωσει απ' ολα.
απ' οτι της ειχε συμβει.
τελικα ξεφυγε...

μια μερα γυρισε τρομοκρατημενη στο σπιτι
και αρχισε να φωναζει
εκανα οτι μπορουσα για να την ηρεμισω
ματαια
την ξεχεσα απο τα νευρα μου
και την αφησα στη κουζινα μονη
μετα απο λιγο ηρθε στο σαλονι
με ενα μαχαιρι στα χερια
και εκει μπροστα στα ματια μου
απλωσε τα εντερα της στο πατωμα
παντου κοκκινο
παντου πονος
παντου εκεινη...

δεν εκανα το κοπο να μαζεψω τα αιματα
τη πηρα στην αγκαλια μου
και εφερα κοντα το μπουκαλι.
με το ενα χερι την ειχα αγκαλια
με το αλλο γεμιζα ακομα ενα ποτηρακι...

Ασπρομαυρη πολη,
Κρατιεμαι ζωντανος οσο μπορω.
Δε με επνιξες ακομα.
Τα καταφερνεις ομως πολυ καλα.

Κοιτα με τωρα πως χανομαι...