μπυρα ξανα
τι μερα εχουμε;
καμια επαφη με τον κοσμο
μονο μια θολουρα
μισο να ξερασω κι ερχομαι

στο κρεβατι γυμνη
ροχαλιζει
και η κυτταριτιδα φαινεται
στο φως της λαμπας
οχι και τοσο νεα πια
ετσι ειναι μετα απο τα.

παρακατω δε ξερω τι εχει
ισως περισσοτερες μπυρες
αυτες δε μπορουν να σε σκοτωσουν
η ζωη μπορει
μολις το 'κανε

τωρα κοιτα απο την αλλη
ξημερωσε στη γη των λωτοφαγων
ωρα να το γιορτασουμε
φερτε μπυρες και γυναικες

αυριο γυριζουμε στο σπιτι μας...

Στην Ε.

χορευει μονη της με τα χερια ψηλα
μεσα σε ενα κυκλο απο φωτια
αφηνει τα μαλλια της στον αερα
για να με φερει κοντα
προσπαθει να με μαγεψει
και τα καταφερνει πολυ καλα
αλλες φορες φευγει μακρια
και αλλες καθεται εκει
κανω να πλησιασω
μα απομακρυνομαι
ολο και περισσοτερο

το συμπαν λειτουργει
και ειναι ανοιχτο προς ολους
ομως αισθανομαι φυλακισμενος
μεσα σε μια κινουμενη κασα

κοιτα ψηλα τον ουρανο
μαυρος
τα κεφαλια γυρισαν προς το μερος της
μενει ακινητη και τους κοιταζει
κοκκινη

μισος
πονος
λαγνεια
εξαψη
εκτονωση

το μπουκαλι στο χερι
αδειο
ο καπνος τελειωσε
ψιθυριζω για να ακουστω
πανω απο την αναπνοη της
που ηχει δυνατα
μεσα στη σιωπη της νυχτας
ενω τα στηθια της
ανεβοκατεβαινουν ρυθμικα

μονη της τωρα καθεται
στη γωνια του κυκλου
χωρις ρουχα
και περιμενει

ξυπνα
φτασαμε

μου πιανει το χερι καθως πλησιαζουμε
με θελει κοντα της
μπροστα στο θανατο φοβασαι
καμια φορα
δακρυα τρεχουν στα μαγουλα της
γυριζω απο την αλλη
ο ηλιος με τυφλωνει
κοιταζω το λακκο
κοντευει να μου κοψει το χερι
αλλα παραμενω αναισθητος
δε μπορω να της δωσω αυτο που θελει
ειμαι ηδη πολυ μακρια
τα φτυαρια ειναι στην ακρη
και η κασα βγαινει στο φως
φυσαει
ο αερας παιρνει μακρια
τη μυρωδια του θανατου
ενα ασπρο σεντονι σκεπαζει
οτι εχει απομεινει
απο αυτο που καποτε ηταν ανθρωπος
τωρα μονο κοκκαλα,σκονη και χωμα
τα μαζευουμε και φευγουμε
ενω προχωραμε γυριζω και κοιταζω πισω
ο ηλιος ειναι ακομα εκει
ωραια μερα για να πεθανει κανεις...

ειναι ωραια στη κολαση

βρωμικη πολη

αισχρη πολη

ξεχαρβαλωμενη πολη

γαμημενη πολη

γεματη μπυρα

που δεν τελειωνει ποτε

τελικα μ' αρεσει εδω...