la petite mort

ροχαλιζει ενω εγω καθομαι στο γραφειο
και γραφω αηδιες με γεματο φεγγαρι
το οποιο φευγει κι αυτο σιγα σιγα
ξαφνικα η παρεα ξεφυτρωνει απο εκει
που δεν το περιμενεις
μες τη νυχτα ηρθε και ειπε ''γεια''
παλι εδω
αναμνησεις καθολου ευχαριστες
τους σιχαθηκα κι αυτους
γυριζουμε σπιτι μαζι αφου κανουμε χαζι
ολα τα ερωτευμενα ζευγαρακια
μαλακες που νομιζουν πως θα ειναι ετσι για παντα
σκατα στα μουτρα τους
τι ξερουν κι αυτοι
τι ξερω κι εγω...

στο σπιτι μετα απο μερικα τζιν τονικ,μπυρες και ουισκι
-με αυτην ακριβως τη σειρα-
δε ροχαλιζε πια
οι βασικες προφυλαξεις και μετα παλι πισω
σ' εκεινα που ειχαμε αφησει πριν καιρο
καλα ηταν
ο scott walker επαιζε χωρις σταματημο
και ο warren zevon δεν ακουγε τιποτα

τα ματια της σχηματιζαν αυτη τη θαλασσα
απο συναισθηματα
ενω το δευτερο μπουκαλι ουισκι χανοταν μεσα στα στομαχια μας
σηκωθηκα να παρω κατι απο το γραφειο
αλλα το αλκοολ ηταν παρα πολυ μεσα μου
κανω το πρωτο λαθος βημα και αρχιζω να πεφτω
μου φανηκε πως περασα τουλαχιστον εναν αιωνα στον αερα
να πεφτω και να πεφτω
δεν ισχυει τελικα οτι οι ζωη περναει μπροστα απο τα ματια σου
λιγο πριν το τελος
μαλακιες
μαλλον γιατι δεν ηταν το τελος
μαλλον γιατι δεν ηταν ζωη
τελικα επεσα με το κεφαλι στη γωνια του κρεβατιου
και εμεινα εκει μεθυσμενος και αναισθητος

το κεφαλι μου γυριζε και εκεινη ειχε φυγει πια
μονος στο σκοταδι σηκωθηκα
και εψαξα για το μισογεματο μπουκαλι
πουθενα
η πουτανα το μαζεψε και εξαφανιστηκε
δε πειραζει
εχω κατι μπυρες στο ψυγειο
το καλυτερο πρωινο

μαζευομαι και παω τουαλετα
κοιταω στο καθρευτη μπας και δω καποιο αλλο προσωπο
αλλα δε γινεται τιποτα
πραγματα που εχω κανει και θελω να διαγραψω
γυριζουν ολα γυρω μου και χορευουν περιεργα
στο ρυθμο ενος παλιου τραγουδιου
τους βαζω ενα ποτηρι
για να πιουμε ολοι μαζι

και ο χορος συνεχιζεται...

5 μηνες και κατι

ειναι λιγο αδεια η πολη χωρις εσενα
παλια τη γεμιζαμε με βαβουρα
χορο και ερωτα
τωρα νεκρικη σιγη
ειχα να σε δω απο τη κηδεια
τοτε ησουν απλα σε μια κασα
και περιμενες να σε θαψουν
τωρα εχεις και μαρμαρο απο πανω
βλεπω πως δε τσιγκουνευτηκαν
πεταξανε ολα τα λεφτα στο μαρμαρο
αν τα βλεπες θα τους εριχνες ενα καλο βρισιδι
και θα φευγες απο το σπιτι
χτυπωντας τη πορτα δυνατα πισω σου
οπως τοτε

εστριψα ενα τσιγαρο και αραξα
το μαρμαρο εκαιγε απο τον ηλιο
και η μπυρα ζεσταινοταν γρηγορα
δεν ειχα να πω πολλα
μονο μια καλημερα.
θα φυγω
κι εσυ το ιδιο θα εκανες
ολοι το ιδιο θα καναμε
ισως οχι ολοι
χυνω λιγη μπυρα στο μαρμαρο
εκει που υποθετικα ειναι το κεφαλι
η γριουλα απο διπλα με κοιταζει περιεργα
τοποθετει πλαστικα λουλουδια στο βαζο και φευγει
πρακτικη η γρια
εχει περασει ολη της τη ζωη εκει μεσα
και ξερει

αφηνω πισω το νεκροταφειο
στο πρωτο περιπτερο παιρνω μια μπυρα
και αποφασιζω να μη ξαναπατησω εδω
μεγαλο ψεμα...

εξορια

το στερεο παιζει οτι κατσει
και τη χαιρεταω για τελευταια φορα
μεσα απο τα δοντια
θα τη δω σε τεσσερα χρονια
τοσο λεει θα κατσει εκει
και ο χρονος σπαει πλακα
με τα νευρα μου

λιγο ακομα και ολα θα εχουν τελειωσει
-μεγαλο ψεμα-

τιποτα δε τελειωνει ετσι απλα
οσο κι αν θελουμε να το πιστευουμε

γυρισματα στη κρυα πολη
το αλκοολ με κραταει ζεστο
λιγα μηνυματα στο κινητο
και η σιωπη μερικων μηνων
φτανει στο τελος της

'Λινα Λινα...'
σιγοτραγουδαω καθως χανομαι
στο λαβυρινθο της πολης
πεταω το πουκαλι στα σκουπιδια
δεν εχω τσιγαρα
και κανω τρακα απο τη πρωτη πουτανα
που βλεπω
προσφερει κι αλλα μαζι με το τσιγαρο
αλλα δεν εχω ορεξη
ουτε λεφτα

το αρωμα της περασε απο διπλα μου
και η καρδια μου ετρεξε μεχρι την αλλη γωνια
γυρισα βιαστικα πιστευοντας πως θα ειναι εκει
αλλη μια πλανη του μυαλου

πλαγιαζω μονος με τις σκεψεις μου
ενα σαξοφωνο ακουγεται στο βαθος
γραφω δυο λογια σ' ενα χαρτι
και επιστρεφω στην οριζοντια θεση

κλεινω τα ματια και κοιμαμαι
αυριο δε θα ειμαι εδω
η εξορια περιμενει
θελω να ειμαι ετοιμος