ολες οι βλεννορροιες θεραπευονται εκτος απο την πρωτη...

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

3 κατσαριδες (ή ο παραλογος μονολογος ενος μπεκρη)

η Σ. στη κουζινα ετοιμαζε φαγητο
ενω εγω καθομουν και ταϊζα
3 κατσαριδες
με χθεσινη πιτσα και ζεστη μπυρα
σιχαμερα εντομα
αντεχουν στα παντα
λιγο ακομα και το Δουβλινο ερχεται
πιο κοντα
μερικα λεφτα να μαζεψω μονο
και ολη η αηδια εδω περα
θα ειναι παρελθον
-μη φυγεις-
μου ελεγε καθως μαζευα κατι ρουχα
αδυναμη μεχρι το τελος
καθε λεπτο μετραει αντιστροφα
ωρα να εξαφανιστω
πολυ εκατσα εδω περα
καθως κατεβαινα τις σκαλες
ακουσα τις λεξεις
'αυτοκαταστροφικος'
και 'αλκοολικος'
δεν εδωσα ομως πολυ σημασια
ειχα φυγει απο εκει μεσα
εδω και ενα μηνα
μονο το σωμα μου ειχε μεινει
απλα γιατι η σαρκα θελει και κατι αλλο
εκεινη την επαφη που σε φερνει
λιγο πιο κοντα στον θανατο
μονο για μια στιγμη
και μετα παλι εδω
στα σκατα
-μη βριζεις-
μου λεει
σοκαρεται και απο το πιο απλο
ενω δε σου δινει αυτη την εντυπωση
μπερδεμενα πραγματα
και το συκωτι μου διψαει για guinness,
ουισκι,τζιν με τονικ και πολλα ακομα
που δε χρειαζεται να ξερεις
γιατι εδω θα γυρισω παλι
και το ξερουμε και οι δυο πολυ καλα
οσο και να μη μιλαμε μεταξυ μας
εσυ ψαχνεις να πιαστεις απο καπου
καθως ξεκινας να μισεις το κοσμο,
ενω εγω χανομαι πισω απο ποταμια μπυρας
και ψευτικα λογια αγαπης απο μουνια
που κυκοφορουν αναμεσα μας
και νομιζουν οτι αξιζουν κατι παραπανω
απο το σημερα.
ξεκινησα να πινω τη μερα που σταματησε
ο χρονος
δε σταματησα να σε αγαπαω ποτε,
το ξερω μαλακια,
αλλα τι να κανουμε
δεν ηταν η πρωτη
και σιγουρα οχι η τελευταια φορα


τωρα κοιταζω παλι πισω
δε βλεπω φως
κι ετσι συνεχιζω οπως και πριν...







Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

τη κοιταξα στα ματια
και ο δαιμονας
βρηκε καταφυγιο κατω
απο το δερμα μου
μη κανεις ετσι,
δεν ειναι τιποτα
λιγος θανατος παραπανω.
η κοιλια μεγαλωνει
απο τις μπυρες
καλα παμε
'ασε τα ποτηρια
θα τα μαζεψω εγω',
μου ειπε.
δεκα χρονια μετα
ειναι ακομα στο τραπεζι
δεν τα μαζευω επιτηδες
ασε που βαριεμαι κιολας
τα σεντονια με το αρωμα της
καθε πρωι πεθαινω κι απο λιγο
μυριζοντας τα.
αυτα μεχρι πριν λιγες μερες
τωρα τα εκαψα
αιματα περιοδου απο μια τυχαια,
ασχημο θεαμα.
ευτυχως οι μπυρες ειναι κρυες
και εγω μπορω και πινω ακομα
ισως οχι για πολυ
απ' οτι μου 'χουν πει
το θεμα ομως
ειναι οτι δε μου λενε το ποτε
για να κανονισω τις δουλειες μου
εχω αφησει πολλα πραγματα στη μεση.
καιρος ν' αρχισω να συμμαζευω
λιγο τη κατασταση
οχι τωρα ομως,
ασ' το γι' αυριο
βαλε τωρα κατι να πιουμε...

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

εκατσα στο πεζοδρομιο να ξεκουραστω
ο κοσμος περναγε απο μπροστα μου
και εγω τελειωνα μια μπυρα
που πλεον ειχε ζεσταθει
εβγαλα απο τη τσεπη το καπνο
και εστριψα ενα στα γρηγορα
μια τζουρα,δυο τσουρες,τρεις...
δυο ωρες πριν με πεταξε εξω απο το σπιτι
τωρα κατηφοριζω για το μπαρ
σε μερικες ωρες θα ειμαι παλι πισω σ' εκεινη
εχω να ξυριστω δεκα μερες
και τα νεφρα μου πονανε
που και που
εκεινη ομως ειναι απο τις λιγες
που με δεχτηκαν οπως ειμαι
τωρα κοιμαται γυμνη στο κρεβατι
ενω εγω πινω λιγο απο το ρουμι
που εμεινε στο μπουκαλι
παλι πισω μαζι της
μονο το φως του δρομου
μπαινει απο τις κουρτινες
και οι φωνες τους τοσο απομακρες
προσπαθουν να ακουστουν μεσα στη σιωπη
σκεφτομαι μια μελωδια που θα ταιριαζε
την αφηνω εκει που τη βρηκα και ξαπλωνω
περναει το χερι της απο πανω μου
σκαω και στο παραμικρο αγγιγμα
βαζω τον ανεμιστηρα
-καπως καλυτερα-
τωρα ισως και να κοιμηθω...