ολες οι βλεννορροιες θεραπευονται εκτος απο την πρωτη...

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ακινητος

μονη κινηση να φερω
το μπουκαλι στο στομα μου
και ξανα παλι πισω
στη νεκρη φαση

προσπαθεια αυτοκτονιας
μεσω του αλκοολ
πολυεξοδη

κοιταζω το τηλεφωνο
και σκεφτομαι να τη παρω
να της πω ενα 'γεια'
τελικα τα παραταω
δεν ηθελα να την αντιμετωπισω
στη κατασταση που ημουν

θα με εκανε χειροτερα

προσπαθω να βρω τη κιθαρα
να κρατηθω απο κατι τουλαχιστον
κανενα αποτελεσμα

παιζω τη μουσικη στο μυαλο μου
ξαφνικα βγαινει ενα τραγουδι
οι στιχοι ερχονται αργοτερα
και ενα γλεντι οργανωνεται

Christine

ποσο της παει αυτο το τελευταιο τραγουδι

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

σκοταδι
πρωτα μια φωνη
και μετα κλαματα
ξινιλα
εμετος στο στομα
προσπαθω να επιστρεψω απο το σκοταδι
ανοιγω τα ματια και με οση δυναμη εχω
γυριζω μπρουμυτα για να φτυσω
σιγα σιγα βρισκω τις αισθησεις μου
η Β. ειχε γατζωθει πανω μου
κατι προσπαθουσε να πει μεσα απο τα αναφιλητα
αλλα δε καταλαβαινα και πολλα
παραλιγο αναρροφηση
τελικα εζησα
οταν με ειδε να σηκωνομαι
ετρεξε γρηγορα στη κουζινα και μου εφερε νερο
παλι καλα που εχω κι αυτη καμια φορα
ανασηκωθηκα και κοιταξα γυρω μου
σπιτι της
περιπου τρεις το πρωι
ολα τα φωτα ανοιχτα
σκουπιστηκα και ηπια το νερο
ενω εκεινη κοιταζε με ματια κοκκινα
και μαγουλα αυλακωμενα απο το κλαμα
σκουπισε τη μυτη της στο μανικι της μπλουζας
που καποτε της ειχα κανει δωρο
σηκωθηκα αργα και πηγα στη τουαλετα να πλυθω
ο ιδρωτας ετρεχε ποταμι
και απ' οτι μπορουσα να δω
ειχα τα χαλια μου
στο σαλονι την βρηκα να σκουπιζει
τη σηκωσα και την εστειλα να ξαπλωσει
με την υπσχεση οτι θα μαζευα εγω
εφυγε χωρις πολλα λογια
καθως μαζευα μετρησα το φαι της προηγουμενης
και τα δυο μπουκαλια ουισκι που ειχα πιει
το χαλακι θα παει για πεταμα τελικα
κριμα
εδενε καλα με το δωματιο...

μετα απο ενα μπανιο
πηγα να τη δω
ηταν στο κρεβατι
ξυπνια κι εκλεγε κατω απο το παπλωμα
ξαπλωσα διπλα της και την πηρα αγκαλια
τυλιχτηκε πανω μου σα φιδι
και μετα απο μερικα ψευτικα χαστουκια
μου ειπε
'μη μου το ξανακανεις ποτε αυτο'
της υποσχεθηκα να το κοψω
με φιλησε ξεροντας πως της ελεγα ψεματα
της ψιθυρισα ενα τραγουδι που της ειχα γραψει
μεχρι να την παρει ο υπνος
δεν αργησε πολυ
εκατσα λιγο ακινητος
χωρις να αναπνεω
και αφουγκραστηκα την ανασα της
απο καπου μακρια
ακουγοταν το million miles away

τι ωραια που θα ηταν μια μπυρα τωρα...