Σβησμενα τσιγαρα στο τασακι.Αδεια μπουκαλια στο πατωμα.Αυτα τα θoλα νερα φταινε για ολα.ξεχναω.ξεχναω πως την ελεγαν...
Ηταν σα νεραϊδα.Την ειδα μια νυχτα του χειμωνα για πρωτη φορα.Ακουσα χτυπους στη πορτα,πηγα ν' ανοιξω.
Εκεινη με τα ολοϊσια μαλλια της ριγμενα στους ωμους μου χαμογελασε.Κατι εσπασε μεσα μου.Ο παγος ηταν...
Το βλεμμα της με ζεστανε.Μου χαμογελασε αμηχανα...
Πεντε μηνες περασαν και δεν ειχε φυγει απο το σπιτι.Μια μερα βρηκα ενα σημειωμα."Φευγω".Εφυγε...
Ο παγος επεστρεψε στη θεση του...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου