ολες οι βλεννορροιες θεραπευονται εκτος απο την πρωτη...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ξανα απ΄την αρχη

πατησα το ποδι μου στο κεντρο
κοιταξα γυρω
ολα οπως τα ειχα αφησει
σταθηκα για λιγο εκει
εβαλα το χερι στη τσεπη
ψαρεψα το πακετο με τον αναπτηρα
κι αναψα ενα τσιγαρο
μια τζουρα μεχρι τα βαθη
γεμισα και αδειασα
ο ηχος της μηχανης που κανει επανεκκινηση
-το μυαλο μου-

πηρα το δρομο για το υπογειο
τουλαχιστον ετσι νομιζα
βρεθηκα στη Ναυαρινου
με αλλους τρεις
να πινουμε και να καπνιζουμε
ενω ο ουρανος ηθελε να ριξει το δηλητηριο του
μερικοι χαθηκαν οταν ξεκινησε
αλλα μειναν αρκετοι πιστοι μεχρι το τελος

καποια στιγμη εφυγα μονος
να δω την υπολοιπη πολη
περπατουσα κι επινα
τα τσιγαρα τελειωσαν
τωρα μονο τρακες
οι ιδιες μυρωδιες
οι ιδιοι ηχοι
οι ιδιες σκιες
οι ιδιες γυναικες
τα ιδια ποτα
το ιδιο κρυο
ολα ιδια
σα να μην εφυγα ποτε

'σε εχει γαμησει πολυ αυτο το θεμα',ειπες
δε θυμαμαι την απαντηση
μαλλον 'ναι' θα ηταν
σταματησα να βλεπω ονειρα τωρα που γυρισα
τα ρουφηξε ολα η πολη
μου αφησε μονο τους εφιαλτες
ή εστω τις αναμνησεις τους

ενα τσιγαρο τρακα απο ταξιτζη
πρωτογνωρο συναισθημα
και περπαταω για το σπιτι
παλι εδω
ξανα σε ολα αυτα που εδιωχνα

τωρα κρεμασμενος απο το μπουκαλι
περιμενω τη χαραυγη.








και ο χορος συνεχιζεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου