σου φαινεται ενταξει και ομως δεν ειναι
κατι μεσα της τη τρωει
αναρωτιεται για το μελλον
λησμονει το παρελθον
και νομιζεις οτι ξεχναει να ζησει το παρων
μπορει να κανω και λαθος
ομως την επομενη φορα να μη παμε για πιτσα
να βγουμε βραδυ και να γυρισουμε τη πολη
να χαθουμε σε μερη που δεν γνωριζουμε την υπαρξη τους
να πιουμε λιγο παραπανω απ' οτι συνηθως
εσυ το κρασι σου κι εγω το ουισκι μου
να περασουμε και απο τη στοα
ειναι ακομα ανοιχτο αυτο το στενο ποταδικο
και τελος ο ηλιος να μας βρει στη παραλια
να μου διαβαζεις τα τελευταια σου ποιηματα
απο το μπλοκακι σου
ενω η θαλασσα θα παιζει παραδιπλα
και ο ενας θα διαβαζει τη σκεψη του αλλου
οπως τοτε στην αρχη
που ολα ηταν κοκκινα

-απο το παθος-

ναι,ξερω.
δυσκολο.
γαμα το...