wonderful world

το χαλι μυριζει σταχτη,αλκοολ και sex
η μουσικη σκεπαζει τη μαυριλα του δωματιου
και τις ενοχες της προηγουμενης νυχτας.

"what a wonderful wonderful world"

μπορει να ειναι και αληθεια αυτο
απλα δε μπορω να το δω αυτη τη στιγμη ξεκαθαρα.
συνεχιζω να ειμαι σωριασμενος στο χαλι,
ομως ο δισκος σταματησε να παιζει εδω και ωρα
οι στιχοι ηχουν ακομα στ' αυτια μου
και το γελιο της με ταξιδευει στο παρελθον.

ηθελε να μαθει γιατι ημουν "ετσι"
-προσπαθησε δε λεω-
αλλα αυτη η ευγενεια με σκοτωνει
ειναι φορες που απλα δεν αισθανομαι και τοσο κοινωνικος...
χωρις να το θελει μπαινει στο τρυπακι που μας εχουν βαλει ολους
αυτη η εξαναγκασμενη ευγενεια που απλα μας βγαινει
γιατι ειμαστε ανθρωποι.

ειναι φορες που θελω απλα να τη πιασω και να τη φιλησω
χωρις να της πω τιποτα
χωρις να χρειαστουμε δικαιολογιες αργοτερα
και χωρις ενοχες για αυτο που καναμε.
τωρα ομως εχει τη ζωη της
εχει φτιαξει το δικο της συμπαν
και δε θα ηθελα να ειμαι εγω εκεινος που θα το καταστρεψει...

"things gonna change i heard by that i'm gonna be dead"

αυτη ειναι η αληθεια τελικα...