crossroads...

ξυπνησα παλι με πονοκεφαλο.

μου πηρε λιγη ωρα μεχρι να καταλαβω οτι δεν ειμαι σπιτι μου.
-αληθεια που ειναι το σπιτι μου;-
διπλα μου μες στα σκεπασματα μπλεγμενη μια περιεργη φιγουρα.
ελπιζω μεχρι να σηκωθει να εχω θυμηθει το ονομα της.
πρωτη εγνοια μου το φαρμακο
καπως επρεπε να φτιαξω το κεφαλί μου.
μια μπυρα ειναι οτι πρεπει για τη κατασταση μου.
ο καπνος μισογεματος
-μισογεματος-
αρχισα παλι να γινομαι αισιοδοξος...

10 η ωρα και κατηφοριζα τη Θεμιστοκλεους
το ονομα της μου ηταν ακομα ενα μυστηριο
ημουν ηδη στη τεταρτη μπυρα και ετσι σταματησα να προσπαθω
επρεπε να παω να δωσω μια εργασια και βαριομουν να τρεχω μεχρι το Αιγαλεω
θα επεφτα πανω και σε καμια γνωστη παλι και θα με ζαλιζε
το λεωφορειο ηρθε αμεσως αλλα επρεπε να γινω σα σαρδελα σε κονσερβα για να παω στο ΤΕΙ
αποφασισα τελικα να το κοψω με τα ποδια
πηρα μπυρα και καπνο για το δρομο και ξεκινησα...

. . .

ειχα αραξει στο πανεπιστημιο και τη περιμενα
ημουν παλι νωριτερα απο τη προκαθορισμενη ωρα.
δε με πειραζει ομως γιατι εχω παντα μαζι μου τη φωτογραφικη
και ετσι μπορεσα να απαθανατισω την αγχωμενη πολη,
οση ωρα περιμενα το διαολο με το αγγελικο προσωπο.
δυο μπουκαλια στο πλαι και ατελειωτες γοπες
μου εκαναν παρεα οση ωρα τραβουσα.
ενα μικρο "κλικ κλικ" εδινε ρυθμο στα βηματα των περαστικων
και οι φωτογραφιες εφευγαν η μια μετα την αλλη.
με το που ηρθε θυμηθηκα γιατι μου αρεσε
δεν ειχε καμια σχεση με ολες τις αλλες που κυκλοφορουν
ειχε ενα δικο της ξεχωριστο αερα
και μια δικη της ξεχωριστη ομορφια.
ειχα να τη δω πεντε μηνες ομως τιποτα πανω της δεν ειχε αλλαξει
-σκατα-

μετα απο ατελειωτες και ανουσιες συζητησεις
που απλα τις κανουμε γιατι θελουμε παντα ενα προλογο,
καταληξαμε στο σπιτι της.
η βαλιτσα ανοιγμενη με τα ρουχα μεσα και εξω απο αυτη,
διπλα απο ενα σκονισμενο και ξεφτισμενο βυσσινι καναπε
σαν εκεινο που ειχε η γιαγια μου στο σπιτι της.
μου εβαλε μια μπυρα και εκατσε διπλα μου.
δε προλαβα να βγαλω το καπνο να στριψω και τα μαλλια της με επνιξαν
με εκεινο το υπεροχο αρωμα καρυδας.
με φιλησε και γευτικα τη μαυροδαφνη που ειχε κατεβασει πριν λιγο...

το αλλο πρωι ξυπνησαμε αγκαλια στο καναπε.
εβαλα μουσικη και σηκωθηκα να κανω εναν καφε
εκεινη την ωρα ενας Robert Johnson μου πηγαινε γαντι.
θυμομουν τα κατατοπια απο παλιοτερες επισκεψεις
και ετσι δεν αργησα να βρω το βινυλιο.
η μουσικη του αγκαλιασε το παγωμενο διαμερισμα
και σαν υπνωτισμενος απο τη μαγεια των blues συνεχισα τη δουλεια μου.
αργοτερα ηρθε κι εκεινη να κατσει μαζι μου στο τραπεζι.
μετα απο εναν αθλιο καφε
με το απαραιτητο τσιγαρο να συνοδευει
γυρισαμε χωρις λογια στο καναπε.
δεν ηταν αναγκη να πουμε και κατι.
τα ματια εκαναν πλεον ολη τη δουλεια για μας,
ξαπλωσαμε και αδιαφορησαμε για το κοσμο που ετρεχε απ' εξω.
ειχαμε ο ενας τον αλλο και αυτο μας εφτανε...