και του χρονου...

γυρισα σπιτι κουρασμενος απο τα πολλα
που ειχαν γινει σημερα.
εκατσα στη πολυθρονα μονος μου με ενα ποτο στο χερι
και το ελαχιστο φως να προσπαθει να ξεχωρισει
μεσα στο σκοτεινο δωματιο.
αλλος ενα χρονος περασε
η γη εκανε αλλη μια περιστροφη γυρω απο τον ηλιο
και μεγαλωσα κατα ενα χρονο.
ολοι μεγαλωσαμε κατα ενα χρονο.
στο πικαπ εβαλα να παιζει nick cave,
ειχα ορεξη να τον ακουσω απο χθες
και τωρα βρηκα την ευκαιρια.
αλλος ενας χρονος περασε
και θυμαμαι σχεδον τα παντα απ' αυτον.
τις ατελειωτες μπυρες στη σχολη απο τις 7 το πρωι
μεχρι να μας διωξουν απο το μαγαζι που τα πιναμε,
το πρωτο live με το συκροτημα σε μαγαζι,
το χαμογελο στο προσωπο της οταν ανοιξα τη πορτα,
οι πεντε μηνες που ακολουθησαν γεματοι περιπετεια,
τα δακρυα που ετρεχαν στα μαγουλα της ενα βραδυ.
-μακαρι να μην την ειχα κανει να κλαψει,δεν το αξιζα-
τα δακρυα που δε με ειδε ποτε να χυνω εκεινη τη νυχτα,
το ατελειωτο καλοκαιρι με τα ταξιδια του,
τα παιδια και τα ποταμια μπυρας που καταναλωσαμε,
το ελευθερο camping με ολα τα απροοπτα που μας ετυχαν εκει,
τις καλες και κακες γνωριμιες των ταξιδιων,
την επιστροφη στο στουντιο για το cd που ακομα περιμενουμε το μιξαρισμα
και ολους εκεινους που γνωρισα,αγαπησα,μισησα,τσακωθηκα
και στο τελος ηπιαμε ολοι μαζι μπυρες
και οτι αλλο θολο νερο μπορουσαμε να βρουμε με τα λεφτα μας.
υπαρχουν πολλα γεγονοτα ακομα
αλλα θα μου παρει αλλον ενα χρονο για να τα πω.
το ρολοϊ στο τειχο δειχνει δωδεκα ακριβως.
παει και αυτη η μερα
πανε και αυτα τα γενεθλια.
σηκωθηκα απο τη πολυθρονα και εκλεισα τη μουσικη
εσβησα το φως και ξαπλωσα στο χαλι.
με το σκοταδι να με αγκαλιαζει
και τη σιωπη να χαϊδευει τα αυτια μου,
μονος πλεον τελειωσα το ποτο μου.
και του χρονου...