εξορια

το στερεο παιζει οτι κατσει
και τη χαιρεταω για τελευταια φορα
μεσα απο τα δοντια
θα τη δω σε τεσσερα χρονια
τοσο λεει θα κατσει εκει
και ο χρονος σπαει πλακα
με τα νευρα μου

λιγο ακομα και ολα θα εχουν τελειωσει
-μεγαλο ψεμα-

τιποτα δε τελειωνει ετσι απλα
οσο κι αν θελουμε να το πιστευουμε

γυρισματα στη κρυα πολη
το αλκοολ με κραταει ζεστο
λιγα μηνυματα στο κινητο
και η σιωπη μερικων μηνων
φτανει στο τελος της

'Λινα Λινα...'
σιγοτραγουδαω καθως χανομαι
στο λαβυρινθο της πολης
πεταω το πουκαλι στα σκουπιδια
δεν εχω τσιγαρα
και κανω τρακα απο τη πρωτη πουτανα
που βλεπω
προσφερει κι αλλα μαζι με το τσιγαρο
αλλα δεν εχω ορεξη
ουτε λεφτα

το αρωμα της περασε απο διπλα μου
και η καρδια μου ετρεξε μεχρι την αλλη γωνια
γυρισα βιαστικα πιστευοντας πως θα ειναι εκει
αλλη μια πλανη του μυαλου

πλαγιαζω μονος με τις σκεψεις μου
ενα σαξοφωνο ακουγεται στο βαθος
γραφω δυο λογια σ' ενα χαρτι
και επιστρεφω στην οριζοντια θεση

κλεινω τα ματια και κοιμαμαι
αυριο δε θα ειμαι εδω
η εξορια περιμενει
θελω να ειμαι ετοιμος