δευτερα βραδυ,λιγο πιο αργα απ'οτι συνηθως

μαρινα αλιμου
εχω ξεμεινει στο δρομο
με ενα μπουκαλι ουισκι
μια κιθαρα στη πλατη
και κατι ποιηματα του μπουκοφσκι
στην αριστερη τσεπη
πηγαινω προς τη παραλια
θελω να δω θαλασσα
να περπατησω στην αμμο
να ξεφυγω απο το τσιμεντο
που με πλακωνει
πεταω τη κιθαρα στο πλαι
και καθομαι χαμω
πινω μια γουλια
και χαλαρωνω
ο ηχος του κυματος
δινει το ρυθμο
πιανω τη κιθαρα και ακολουθω
δανεικη και ξεχαρβαλωμενη
θυμιζει λιγο απο τη ζωη μου
πινω και παιζω
δημιουργω περιεργες μελωδιες
και ψιθυριζω ακαταληπτους στιχους
παραταω τη κιθαρα
και γραφω στη χαρτοπετσετα
οσους στιχους θυμαμαι
νομιζω ειναι καιρος
να σταματησω να γραφω
για τη μικρη
μπορει να μ' εχει ξεχασει κιολας
καλυτερα για ολους μας
δε πληγωνεται κανενας ετσι
αμα δε μιλας στον αλλο
δε μπορεις να τον πληγωσεις
σχετικα καλη τακτικη
αλλα με μεγαλο τιμημα
θα ηθελα να την εβλεπα
κι ας γινομουν χειροτερα
τουλαχιστον θα ειχα
δικαιολογια για να πινω περισσοτερο
και τα τραγουδια μου
θα ειχαν μια καποια
ευαισθησια
ξημερωνει...
καιρος να πηγαινω

τελειωσε και το μπουκαλι...