ολες οι βλεννορροιες θεραπευονται εκτος απο την πρωτη...

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

το αλκοολ στερευει
και τα λογια χανονται
μεσα στον πρωινο εμετο
'λιγο ακομα και θα τα καταφερω'
λεω απο μεσα μου
τελικα τιποτα δε γινεται
το πραγμα χειροτερευει
αλλα δεν εχω τα απαραιτητα λεφτα
για να κρατηθω μεθυσμενος
με κοιταει στα ματια
και με σκοτωνει χιλιες φορες
η απαντηση της στην ερωτηση ηταν
οτι φοβαται να μ' αγαπα γιατι μετα θα χαθω
εφυγα τρεχοντας απο εκει μεσα
και κρυφτηκα στο πρωτο μπουκαλι που βρηκα

η βροχη δε λεει να σταματησει
ενω προσπαθω να γυρισω σπιτι
χωρις να χασω περισσοτερο τον εαυτο μου
μου λεει κατι απο διπλα αλλα δεν ακουω πλεον
κλεινομαι κι αλλο μεσα μου
μια γουλια,δυο,τρεις...

η πολη γλυκα με καταπινει
μαζι με εκεινα τα τερατα που δε κοιμουνται
και τη Χ. καπου μακρια να ονειρευεται
ψαχνω ματαια για λεφτα
μονο μια τηλεκαρτα και ενα ανοιχτηρι
για μπυρες,ρετσινες και διαφορα τετοια
ακομα βρεχει εδω εξω

αφηνω στη καρεκλα τα ρουχα
με την ελπιδα οτι θα στεγνωσουν καποτε
το μπουκαλι μαζι μου στο κρεβατι
μερικες λεξεις σε ενα τετραδιο
και στη συνεχεια μια τελευταια γουλια
για καληνυχτα πριν βρω εκεινη
να τρεχει γεματη χαρα στα ονειρα μου

1 σχόλιο:

  1. είναι γαμημένο κάποιος άγνωστος να κάνει τον "ψυχολόγο" σου, το ξέρω.
    μα δεν μπορώ παρά να σκεφτώ.. ποιανού φόβος είναι τελικά το να χαθείς; "..γιατί μετά ΘΑ χαθώ"..όχι ίσως,όχι μπορεί.. η κατάφαση τρομακτική, μα όχι αβάσιμη.
    να γελάς, άγνωστε
    συγνώμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή