το περιμενεις αλλα ξεγελας τον εαυτο σου
ο χρονος κυλαει τα λογια τα σβηνει η σιωπη
και μετα δε μενει τιποτα αλλο απο τον πονοκεφαλο
μπορει να ηταν ωραιο αυτο το λιγο
μερικες τζουρες ζωης αναμεσα στο θανατο
δε θυμαμαι που καταληξαμε
παντως δεν ειχε κλαματα
μονο εμενα να πινω μπυρες στην ακρη του δρομου
εχω μαθει πια απ' αυτα
το προβλημα τελικα ειναι το δεσιμο με τον αλλο
εκει ειναι που τη παταω

τωρα δε βλεπω αλλο το φως
προτιμησα να πεθανω στο κρεβατι
δε τα καταφερα τελικα
και πηγα να παρω κι αλλες μπυρες

μερικα μπουκαλια αργοτερα
καταληγω στο δρομο
ψαχνωντας απο καπου να κρατηθω
περασμα απο διαφορα μπαρ
για να διαγραψω τις μνημες
και ολα εκεινα που δε με αφηνουν
να γυρισω σπιτι

το χαμογελο της με στοιχειωνει
και συνεχιζω να πινω
μεχρι τη στιγμη
που δε μπορω να παρω να ποδια μου
περπαταω λιγο και ξαπλωνω
στα παγκακια εξω απο τη νομικη
παρεα με τους αστεγους
σε κουβεντες γυρω απο γυναικες που περασαν

η νυχτα προχωραει
εκεινη ομως ειναι ακομα μεσα στο κεφαλι μου
τυχαια με βρηκε η Β. και με πηρε σπιτι
για να συνελθω

καπως καλυτερα τωρα

ισως μεινω λιγο ακομα εδω...