εκατσα στο πεζοδρομιο να ξεκουραστω
ο κοσμος περναγε απο μπροστα μου
και εγω τελειωνα μια μπυρα
που πλεον ειχε ζεσταθει
εβγαλα απο τη τσεπη το καπνο
και εστριψα ενα στα γρηγορα
μια τζουρα,δυο τσουρες,τρεις...
δυο ωρες πριν με πεταξε εξω απο το σπιτι
τωρα κατηφοριζω για το μπαρ
σε μερικες ωρες θα ειμαι παλι πισω σ' εκεινη
εχω να ξυριστω δεκα μερες
και τα νεφρα μου πονανε
που και που
εκεινη ομως ειναι απο τις λιγες
που με δεχτηκαν οπως ειμαι
τωρα κοιμαται γυμνη στο κρεβατι
ενω εγω πινω λιγο απο το ρουμι
που εμεινε στο μπουκαλι
παλι πισω μαζι της
μονο το φως του δρομου
μπαινει απο τις κουρτινες
και οι φωνες τους τοσο απομακρες
προσπαθουν να ακουστουν μεσα στη σιωπη
σκεφτομαι μια μελωδια που θα ταιριαζε
την αφηνω εκει που τη βρηκα και ξαπλωνω
περναει το χερι της απο πανω μου
σκαω και στο παραμικρο αγγιγμα
βαζω τον ανεμιστηρα
-καπως καλυτερα-
τωρα ισως και να κοιμηθω...