Για μια θολη φωτογραφια

το πικαπ παιζει τo αγαπημενο σου τραγουδι.τουλαχιστον ετσι νομιζω...
Δε μου δωθηκε ποτε η ευκαιρια να σε γνωρισω καλυτερα.9 χρονια και αυτα χωρις να εχω τη πληρη συναισθηση των πραξεων μου.Τι μπορει να θυμαται ενα παιδι 9 χρονων απο τη μητερα του;Ποια ηταν η τελευταια φορα που την ειδα;Τι σκεφτοταν;Τι να σκεφτοταν...Κανενας δε θα μου απαντησει ποτε...Τοσα χρονια περασαν και δεν ξερω καν το γιατι...Γιατι;Παντα υπαρχει ενα "γιατι"...
Πως θα ηταν η ζωη μου αν ησουν εδω;Καλυτερη η χειροτερη;Μονο οταν χασεις κατι αρχιζεις να το εκτιμας...Πλεον εισαι μια θολη φωτογραφια στο αλμπουμ...Προσπαθω οσο περνανε τα χρονια να μη σε ξεχασω.Ειλικρινα προσπαθω...συγγνωμη αν δε τα καταφερα καλα μεχρι τωρα...Σου υποσχομαι οτι θα βρεθουμε ξανα.Οχι συντομα γιατι ξερω οτι δε βιαζεσαι και πως δε θα ηθελες να με δεις τωρα.ΘΑ ΖΗΣΩ και μετα θα ερθω και θα σου πω πως ηταν το ταξιδι...Στο υποσχομαι θα ερθω....