ακομα ενα ποτηρακι...

καθομουν και τη κοιταζα για ωρα
δε μιλαγε,
απλα μου εριχνε δηλητηριο με τα ματια της.
σηκωθηκα και εφυγα γιατι βαρεθηκα.
-μαλακια μου-
ηθελε να μιλησει σε καποιον.
ηταν τοσο μονη και εγω απλα εφυγα.
γιατι βαρεθηκα τη σιωπη της...

την ειδα παλι το επομενο βραδυ.
μονη της στη μπαρα και κοιταζε...
κοιταζε και μοιραζε μισος στο κοσμο γυρω της
τη πλησιασα
εκατσα και την ακουσα.
η ζωη μου μπροστα της ηταν παραδεισος
-δε της το ειπα αυτο-
απλα συνεχισα να την ακουω...

ειμασταν για λιγο καιρο μαζι
μεχρι το τελος.
δε περιμενα κατι τετοιο...
δεν ηθελα να τελειωσει ετσι.
-οχι μ' αυτο το τροπο τουλαχιστον-
εψαχνε τροπο να γλιτωσει απ' ολα.
απ' οτι της ειχε συμβει.
τελικα ξεφυγε...

μια μερα γυρισε τρομοκρατημενη στο σπιτι
και αρχισε να φωναζει
εκανα οτι μπορουσα για να την ηρεμισω
ματαια
την ξεχεσα απο τα νευρα μου
και την αφησα στη κουζινα μονη
μετα απο λιγο ηρθε στο σαλονι
με ενα μαχαιρι στα χερια
και εκει μπροστα στα ματια μου
απλωσε τα εντερα της στο πατωμα
παντου κοκκινο
παντου πονος
παντου εκεινη...

δεν εκανα το κοπο να μαζεψω τα αιματα
τη πηρα στην αγκαλια μου
και εφερα κοντα το μπουκαλι.
με το ενα χερι την ειχα αγκαλια
με το αλλο γεμιζα ακομα ενα ποτηρακι...